Canzone pe nisciuna

Canzone pe nisciuna


I

E quante e quante me ne so’ ’nventate
’e vierze destinate a ffà canzone…
e p’ògne gioja e ògne delusione
parole, comme a pperle, aggiu ’nfilate

pe farne ’na cullana delicata
o chiena ’e fuoco e tutta passione…
Duje uocchie o ’na resata marpiona
’o core e ’a fantasia m’ànno allummate

e llà pe llà – ’na penna e ’o calamaro –
e aggiu jencuto ’e foglie, cu parole
mo fatte ’e mèle e mmo ’e fèle amaro

ma tutte sentimento e cannavòle…
Quanti ccanzone e quanta ore e mumente
e tutte sempe appassiunatamente…

II

Ma addó songo apprudate? Addó so’ ghiute?
E v’ ’o dich’io: ’nfunno a ’nu tiraturo…
e una a copp’ a ll’ata, e ’a mascatura
bbona ’nzerrata… e so’ restate mute

senza parlà cu chi êva saputo
scetarme ’mpietto ’nu prufumo ’e sciure,
darme ’o turmiento ’e ’na reprassatura,
farme sunnà ’na vita o ’nu minuto…

E chesto è quanto! E mmo si ’e bbote ’e ttiro
’a parte ’e fora, ’sti pparole mije –
’na risa, ’nu scunforto… ’nu suspiro –

me piglia forte, ahimmé, ’na pucuntria
’e avé perduto, ’e avé sciupate ll’ore
a ffà parlà, cu ’a gnostia, chistu core…

III

Ma nun me so’ pentuto e nun me pento
’e avé scritto canzone pe nisciuna,
o – cierti vvote – justo pe quaccuna
ca nun sentette e ancòra nun me sente:

vierze e pparole ca so’ ghiute ô viento
ca ridere ànno fatto ’e stelle e ’a luna,
ma ca nun ànno avuto maje ’a furtuna
’e pircià ’o core ’e una seriamente!

E pe me ssulo, sempe, aggiu cantato…
me songo cuffiato… e pe me stesso
aggiu fatto… ’o pueta e me so’ dato

senza aspettarla, ’na patente ’e fesso:
pecché chi canta senza ’nu custrutto
o è ffesso o è pazzo o scemunuto ’ntutto!


IV

Pacienza! ’O ssaccio… ma si era destino,
si steva scritto ch’ êva fà ’o pueta,
si êv’ ’a sfucà aizanno ’na mufeta
cu chi t’ ’a piglie? Cu ’a sciorta caína?

Nun vale ’a pena… E quanto cchiú cammino
cchiú me faccio capace… Guardo areto
e dico: Lassa stà… chist’è ’o secreto:
accuntentarse d’… addore ’e cucina

e nun curà ’a sustanza… Chesta vita
se campa ’e ciento mode: chi sbrasanno
e chi alliccanno cu ’na ponta ’e dito!…

A tte ’e attuccato d’alliccà cantanno…
Tienete ’a posta… Chesta cca è ’a via:
appacete e cammina… E accussí sia!…


Maggio 1999
Raffaele Bracale
(dal vol. 'E CCOSE D''O PPASSATO ed. Graus Napoli 2006)